Franciszek Kurzeja

Franciszek Kurzeja to przed wszystkim Biały Góral, należący do grupy Górali Łąckich (nazywa się ich Białymi Góralami od koloru stroju, w którym chodzą od święta – białe sukienne spodnie i biała cucha). Kapele, w których grał jako prymista, miały zwykle dwa oblicza muzyczne: skład smyczkowy, góralski i skład lachowski (czyli nizinny) z klarnetem, nawet czasem trąbką. Pochodził z wielodzietnej rodziny, ojciec był  także muzykantem, grał „po staroświecku”, matka śpiewała, liczne rodzeństwo też muzykowało.

Franciszek Kurzeja w wieku 17 lat stworzył pierwszą kapelę, z którą chodził po weselach. Spotkałam go kilka razy, byłam zawsze pod wrażeniem jego spokojnego sposobu bycia, wirtuozerii, perfekcyjnego muzykowania, ale i panowania nad cała kapelą i jej muzyką. Dużo nagrań dla Polskiego Radia zrealizowano w latach 1970., kiedy był skrzypkiem zespołu „Dolina Dunajca”, uczestnika i laureata Międzynarodowego Festiwalu Folkloru Ziem Górskich w Zakopanem. Tamte nagrania były dla mnie wielkim przeżyciem, bo Franciszek Kurzeja grał, o cokolwiek prosiłam: krakowiaki weselne, podróżne, różne odmiany polek, melodie góralskie. Był ludowym mistrzem, przykuwał uwagę i ucho znakomitą grą, charakterystycznymi melodiami granymi we własnym niepowtarzalnym stylu. Żył długo, jeszcze w roku 2012 występował na Festiwalu Kapeli i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu, grał i śpiewał znakomicie i dostał I nagrodę wraz z trzyosobową kapelą.